BOJKOWIE

tekst cytowany z książki Andrzeja Karczmarzewskiego, 

Świat Bojków-Etnograficzna po Bojkowszczyźnie, wyd. Libra, Rzeszów 2014
 

 

Bojkowie to największa grupa górali ruskich. Zamieszkiwali Karpaty pasem długości prawie 200 km i na 40 km szerokim. Ich siedziby znajdowały się na terenie obecnych trzech państw: Ukrainy, Polski i Słowacji, między doliną Łomnicy i Bystrzycy Sołotwińskiej na wschodzie (gdzie graniczyli z Hicułami) i doliną Osławy na zachodzie (gdzie sąsiadowali z Łemkami).

Od Hucułów oddzielał ich masyw rozległej i dzikiej puszczy. (s.7)

Być może, nazwa Bojko wywodzi się od bojka, jak określano woły. Z 1607 r. pochodzi dokument, w którym mowa jest o bojku, jako członku grupy zawodowej- być może wolarzu: Oleksa Dawidów z Rabich zeznaje, na męce, iż woły dwa kowalowe z Moczary sprzedał w Lesku Bojkowi. 

Nazwa Bojko dla określenia grupy ludności mogła być znana wcześniej, bowiem pojęcie "bojkowskie dworzyszcze" występowało już w 1559 r. (s.15) 

Kultura Bojków była bez wątpienia prymitywniejsza aniżeli ich sąsiadów, dlatego też Bojkowie uważani byli za lud nieokrzesany i dziki. (...) Wyraźnie różnili się od sąsiadów ubiorem, budownictwem, także językiem. Ta odmienność kulturowa powodowała, że Bojkowie byli traktowani przez swych sąsiadów pogardliwie, uważano ich, bowiem za gorszych. (s.22)