Na przełomie VI i VII wieku Chorwaci zajmujący Podkarpacie zostali pobici przez Awarów, którzy panowali nad nimi do końca VIII wieku. Ci zaś w wieku IX dostali się pod wpływy Lędzian popieranych przez Wielkie Morawy. W początkach X wieku w kierunku Podkarpacia zaczęli napływać Pieczyngowie zamieszkujący do tej pory tereny dzisiejszej Turcji. Ich ekspansja na północny zachód spowodowała napływ na Podkarpacie ludności ruskiej zajmującej stepy ukraińskie. W wyniku porozumienia Polski i Czech ok. 955 roku Czesi opanowali Ziemię Krakowską, zaś Piastowie wschodnie terytorium dotychczasowego państwa Lędzian, w tym również okolice Sanoka i Leska. Tym sposobem w granicach państwa polskiego znalazły się ziemie podbite w czasie wędrówek ludów przez obce narody. Jednak od końca X wieku stały się one obszarem ciągłych starć o wpływ nad nimi pomiędzy Piastami a książętami kijowskimi. Raz po raz przechodziły one z jednych rąk do drugich. W XII wieku późniejsza Ziemia Sanocka należała do Księstwa Przemyskiego, a później do Halickiego, rządzonego przez Rościsławiczów.

 

W 1150 roku przeciwko księciu ruskiemu Włodzimierzowi wystąpił zbrojnie król węgierski Gejza II. Zajął on i ograbił Sanok. W latach 1259-1260 miał miejsce jeden z licznych na ziemie polskie najazd Tatarów. Względny spokój na tym terenie nastąpił dopiero w drugiej połowie XIV wieku po przyłączenie na trwałe do Polski Ziemi Przemyskiej, Sanockiej i Rusi Halickiej przez ostatniego króla z dynastii Piastów Kazimierza Wielkiego. Pierwsze wiadomości o osadnictwie dorzecza Sanu od jego źródeł aż do ujścia Osławy za czasów przynależności do Polski dostarczają nam Akta rozgraniczenia dóbr. Pierwszy taki dokument z roku 1376 dotyczy wsi Terpiczów (obecnie dwie wioski Średnia Wieś i Bachlawa) i Myczkowce należących do niejakiego Oleśka. Wieś Myczków istniała, jak podaje A. Fasnacht już w roku 1580, chociaż samą nazwę Myczków na oznaczenie jakiegoś miejsca czy potoka wymienia właśnie wyżej wspomniany Akt rozgraniczenia z 1376 roku tędy właśnie poprowadzony.

W tymże 1580 roku dokonano podziału dóbr leskich, które po bezpotomnej śmierci Piotra Kmity, właściciela rozległych włości (dóbr) zw. sobieńskimi lub leskimi, w skład których wchodził m.in. również Myczków (dawniej Myczkow - 1376, lub Miczkow- 1580 Fast. 172) przypadł w udziale potomkom siostry zmarłego Katarzyny, żony kasztelana sanockiego. W tym samym roku wymieniono Myczków jako wieś należącą do folwarku Myczkowce. Należy również zaznaczyć, że w wspomnianym wcześniej akcie rozgraniczenia z 1376 roku wymieniono związane z Myczkowem nazwy dwóch miejsc, które prawie nie zmienione istnieją do czasów obecnych. Pierwsza to "perednyj potok" dziś zachowane "perednyj horb", a druga to "bagno" - na granicy Myczkowa i Berezki wymienione w dokumentach z 1519 roku.